ضرورت خروج تولیدی‌ها و انبارها از محدوده بازار تهران

[ضرورت خروج تولیدی‌ها و انبارها از محدوده بازار تهران]

به گزارش فارس، سعید بیگی با اشاره به موضوع انتقال بازار تهران اظهارکرد: الزامات ایمنی موضوع بسیار مهمی است که مورد تاکید مدیریت شهری و سایر نهادهای مرتبط است و شرکت ساماندهی هم به واسطه وظیفه ذاتی خود بر اساس بند ۲۰ ماده ۵۵ قانون شهرداری ها موظف به تسهیل خروج مشاغل مزاحم به خارج از محدوده شهر است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مدیر عامل شرکت ساماندهی صنایع و مشاغل شهر تهران در ادامه گفت: با توجه به تاکید مصوبات و اسناد فرادست و مخاطرات ایمنی ناشی از فعالیت واحدهای تولیدی در محدوده بازار تهران و در راستای صیانت از جان و مال شهروندان و کسبه به دلیل بروز مشکلات ایمنی در محدوده بازار موضوع انتقال واحدهای تولیدی در دستورکار قرار دارد و تاکنون بیش از ٢٠٠٠ رای برای این واحدها به استناد بند ٢٠ ماده ٥٥ قانون شهرداری‌ها صادر شده است.

وی ادامه داد: با توجه به وجود ظرفیت‌های مناسب در شهرک‌های صنعتی ابتدا تفاهم‌نامه همکاری مشترک بین این شرکت و شرکت شهرک‌های صنعتی برای بهره‌گیری از ظرفیت شهرک‌ها به منظور انتقال صنوف منعقد و پس از آن نسبت به انعقاد و تبادل تفاهم نامه چهارجانبه با شش اتحادیه صنفی شامل کفاشان دست دوز، تولیدی پوشاک، سراجان، کشباف و جوراب باف، خشکبار و آجیل، صحافان و اتاق اصناف تهران به همین منظور اقدام شد.

مدیرعامل شرکت ساماندهی صنایع و مشاغل شهر تهران با بیان اینکه نهادهای مختلف همچون وزارت صنعت، معدن و تجارت، استانداری، شهرداری تهران، اتاق اصناف و … همگی باید برای ارتقا اصول ایمنی در این منطقه وارد عمل شوند، افزود: بخشی از این وظایف برعهده شرکت ساماندهی است که این موضوعات با جدیت در حال پیگیری است.

مدیرعامل شرکت ساماندهی صنایع و مشاغل شهر بر مذاکرات با وزارت صنعت، معدن و تجارت اشاره و تصریح کرد: بخشی از مشکلات انتقال صنوف به شهرک‌های صنعتی نیز از طریق مذاکره شهردار تهران با وزیر صمت در حال پیگیری است که در صورت حصول نتیجه مطلوب، فرایند انتقال با سرعت بیشتری دنبال خواهد شد.

بیگی ادامه داد: تفکیک واحدهای تولیدی از توزیعی می‌تواند با ارتقا سطح ایمنی، کاهش آمار حوادث و همچنین کاهش ترافیک به ارائه خدمات بهتر به شهروندان منجر شود.

وی با تاکید مجدد بر همکاری تمام نهادهای مرتبط تصریح کرد: هدف اصلی این است که واحدهای تولیدی و انبار به محلی خارج از محدوده فضای شهری منتقل شوند و فضای بازار تهران به عنوان محل عرضه و فروش به فعالیت خود ادامه دهند.

پیش تر استاندار تهران نیز از آغاز مطالعات طرح جابه‌جایی بازار تهران خبر داده بود. علیرضا زاکانی، شهردار تهران نیز درخصوص اینکه آیا امکان انتقال بازار تهران به نقطه‌ای دیگر از شهر وجود دارد، گفت: «این موضوع در حد بررسی است و الگوهای جایگزین و مختلف مد نظر قرار گرفته است.»

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: ایمنی بازار شهر تهران صیانت واحدهای تولیدی شرکت ساماندهی محدوده بازار بازار تهران شهرک ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۲۶۳۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

واردات کالا بهانه است؛ هدف اصلی خروج ارز از کشور است

روزنامه شرق در یادداشتی نوشت: معمولا بعد از رسانه‌ای‌شدن پرونده شرکت‌هایی که دارای تعهدات ارزی ایفانشده هستند، این سؤال در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد که چگونه امکان دارد شرکت‌ها، اعم از تولیدی یا بازرگانی برای واردات کالا از بانک مرکزی ارز دریافت کنند و نسبت به واردات کالاهای ثبت سفارش شده خود اقدام نکنند؟

از گذشته‌های نه‌چندان دور و قبل از تشدید تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپا و قطع سیستم سوییفت و محدودشدن روابط کارگزاری بانک‌های ایرانی با بانک‌های خارجی، اکثر قریب به اتفاق واردکنندگان کالا، پس از اخذ پیش‌فاکتور از فروشنده خارجی و ثبت سفارش ورود کالا، برای اطمینان از دریافت کالای خود از فروشنده به بانک‌ها مراجعه و درخواست صدور اعتبارات اسنادی به نفع ذی‌نفع خارجی اعتبار می‌کردند.

بانک‌ها نیز پس از دریافت اسناد حمل کالای مطابق شرایط اعتبار اسنادی، اقدام به خرید ارز از بانک مرکزی و پرداخت آن به فروشنده از طریق بانک کارگزار خارجی می‌کردند.

با توجه به اینکه فرایند یادشده تحت قوانین منتشرشده اتاق بازرگانی بین‌المللی (یوسی‌پی، اینکوترمز و…) انجام می‌شد، احتمال قصور طرفین در ایفای تعهدات خود به طور معناداری کاهش می‌یافت.

با توجه به اینکه تا اواخر دهه ۸۰ شمسی اختلاف نرخ ارز در بازار آزاد و بانک‌ها وجود نداشت، خروج ارز از کشور مطلوبیت چندانی برای واردکنندگان کالا نداشته و در مواردی صرفا اقدام به گران‌نمایی کالای خود و کسب سود بیشتر می‌کردند که در نهایت این گران‌نمایی نیز قیمت تمام‌شده کالا را افزایش می‌داد و متأسفانه ضمن اینکه واردکننده مالیات کمتری به جهت کمترشدن فاصله قیمت تمام‌شده خرید کالا و فروش آن در بازار و شناسایی سود ریالی کمتر در اظهارنامه مالیاتی خود، پرداخت می‌کرد، مصرف‌کننده نهایی نیز قیمت بالاتری بابت خرید کالا پرداخت می‌کرد. در واقع به علت گران‌نمایی، علاوه بر سود ریالی، بخشی از سود ارزی نیز بدون پرداخت مالیات نصیب واردکننده می‌شد.

در شرایط اقتصادی آن سال‌ها بیشترین خطر موجود در فرایند یادشده متوجه بانک‌ها بوده و زمانی پدید می‌آمد که واردکننده کالا در سرسید پرداخت اعتبار اسنادی، نسبت به تأمین وجه ریالی، برای خرید ارز از بانک مرکزی اقدام نمی‌کرد و بانک عامل به اجبار اقدام به خرید ارز از محل منابع خود کرده و موجب افزایش مطالبات معوق و رشد شاخص «ان‌پی‌ال» در بانک‌ها می‌شد.

از سال‌های آغازین دهه ۹۰ شمسی تا به امروز به علت تشدید تحریم‌ها و همچنین محدودشدن روابط کارگزاری با بانک‌های خارجی و در مقاطعی قطع سیستم سوییفت، شرکت‌ها به آرامی روی به واردات کالا از طریق حواله بازرگانی آوردند که ریسک بیشتری دارد.

بخش کوچکی از واردکنندگان به خاطر تفاوت نرخ ارز موجود در بازار آزاد و بانک‌ها (درحال‌حاضر سامانه نیما) و دیگر خلأهای کنترلی و راستی‌آزمایی موجود در کشور و همچنین انتفاع بسیار زیاد ناشی از تفاوت نرخ ارز و رانت‌های موجود در اقتصاد دولتی، اقدام به ایجاد شبکه‌ای از ذی‌نفعان واحد در داخل و خارج کشور کرده و ارز را تحت عنوان واردات کالا از کشور خارج کرده و کالایی وارد نمی‌کنند و بخشی از شرکت‌ها نیز پس از واردات از تفاوت نرخ ارز ناشی از گران‌نمایی خود استفاده می‌کنند. البته لازم به ذکر است که دراین‌میان، افراد و شرکت‌هایی نیز هستند که در هیچ‌یک از این دو گروه جای نگرفته و به طور کاملا سالم و قانونی اقدام به واردات کالاهای بازرگانی و مواد اولیه تولید می‌کنند.

در یک دهه اخیر دولت‌های مختلف به دلایل متعدد مانند کنترل قیمت کالاهای اساسی، جلوگیری از افزایش تورم کالاهای اساسی و دارو، کنترل قیمت ارز و… اقدام به تخصیص ارز ترجیحی (۱۲۲۶۰.۴۲۰۰۰ و ۲۸۵۰۰۰ ریالی) و ارز سامانه نیما برای واردات کالا می‌کردند که با وجود صحیح‌نبودن از نظر اقتصادی و تدوین مقررات نظارتی متعدد به دلایل یادشده مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد.

در واقع به علت گران‌نمایی کالا بخشی از ارز کشور به طور مستتر و تحت عنوان واردات کالا از کشور خارج شده و باعث نمایش غیرواقعی‌تر ارز تجاری کشور شده و برنامه‌ریزی سیاست‌گذاران اقتصادی کشور را تحت تأثیر می‌گذارد؛ اما با ابراز تأسف فراوان یکی از دلایل نامشهود گسترش خروج مستتر ارز، رعایت‌نشدن حلقه گم‌شده این روزهای جامعه یعنی «اخلاق» از طرف برخی از واردکنندگان کالا است.

بسیاری از این اشخاص که به نظر خودشان افراد باهوشی هستند، در این دوران سخت اقتصادی که سفره مردم به علت تورم روزبه‌روز کوچک‌تر می‌شود، فقط به فکر انتفاع خود بوده و در واقع بخشی از درآمد خود را به طور غیرمستقیم از سفره مردم برداشته و ادعای هوش بالا در بازرگانی را دارند؛ درحالی‌که دست‌شان دیگر برای همه رو شده است.

نویسینده: یونس اکبری